خودآزاری به صورت عملی یا ذهنی ابزاری برای فرار از احساس گناه می باشد. چنین فردی به صورت افراطی خود را در هر شرایطی مقصر می داند و با هر خطایی به خود نهیب می زند. خود را لایق زندگی خوب و اینکه دیگران با او رفتار خوبی داشته باشند، نمی داند. در کودکی به او چنین القا شده که مستحق اتفاقات و تجربیات خوب نیست. در چنین فردی، این حس نهادینه در بزرگسالی تبدیل به ابزاری می شود تا بر سر خود بزند.
